Half januari…winter. De winter brengt ongemakken met zich mee. Lia gaat gewoon door maar ik ben al een paar weken aan het “sputteren” na een stevige griep. Ik heb derhalve alle tijd om een en ander rond de finca eens goed op me in te laten werken. Aan een aantal zaken kun je merken dat het winter is, maar het is er een zoals we nog niet eerder hebben meegemaakt.
Sinds een maand hebben we heel stabiel weer.

Overdag is het met zo’n 15 graden net voorjaar. Heerlijk lunchen in het zonnetje. De dag kabbelt door, er wordt bij ons natuurlijk gewerkt maar altijd met een heerlijk krachtig zonnetje in de nek. Vaak kan de trui uit. Zodra het echter avond wordt en de zon zakt heb je binnen 15 minuten een heel warm vest nodig. De temperatuur zakt echt pijlsnel. Bijna iedere avond gaat dit gepaard met een prachtige zonsondergang, vooral als er een paar wolkjes zijn.

De nachten zijn koud. Meestal hebben we een heldere sterrenhemel. Sinds een maand vriest het bijna elke nacht wel een graad of 2. Soms iets meer, heel ongebruikelijk voor deze streek.

De altijd aanwezige vogels hier trekken zich daar weinig van aan. Overdag vechten de roodborsten en zwarte roodstaarten om de beste plekjes. De tjiftjaf overwintert hier massaal. Af en toe komen wat gieren over, vooral de monniksgier is de laatste tijd veel te zien. De vale gier is, net als de ooievaar inmiddels met de nestbouw bezig. Zo nu en dan zien we de klapekster van verderop boven in een boom zitten. De hoppen zijn weer begonnen met roepen. Blauwe eksters pikken van het brood wat we hebben klaargelegd. Europese kanaries zitten de hele dag druk te doen, kieviten vliegen voorbij, een roofvogel wordt lastig gevallen door een hele horde rotszwaluwen….het dagelijkse winterleven in Extremadura.

Bij het vallen van de avond horen we de oehoe weer. Achter ons huis ligt een heuvel met granietrotsen. Meestal roept hij daar vandaan. Af en toe horen we hem uit een van de bomen op ons land. Zodra de duisternis valt gaat hij jagen en is hij stil. Dan kun je wel weer kerkuilen horen.

Ook het andere leven gaat gewoon door. Amfibieën houden een winterslaap hebben we altijd geleerd, maar hier niet. Regelmatig komen we verschillende kikkers, padden en salamanders tegen. Ook de boomkikker horen we regelmatig roepen. We hebben al vaak in de struiken en bomen gezocht maar nooit iets kunnen vinden, maar vanmiddag zat hij ineens op de wand van het zwembad.

Zodra het een beetje regent en het gras vochtig is komen alle andere amfibieën ook weer tevoorschijn.

De overvloedige bloei van de afgelopen herfst is met de nachtvorst wel verdwenen maar dat betekent niet dat er niets meer bloeit. Tussen het nog steeds malse gras bloeien gele, witte en paarse bloemetjes die ook nog regelmatig door vlinders en bijen worden bezocht.

Winter? Winter is het hier alleen ’s nachts. Overdag lijkt het meer op het voorjaar, alleen de overdaad die we van het Extremeense voorjaar kennen blijft nog wat achter. Zodra de nachtvorst weg is kan dat heel snel gaan veranderen. Nu alleen nog even dat virus kwijt zien te raken.