Vanmiddag ben ik even gaan wandelen over de paden in de omgeving van ons huis. Het was vandaag een relatief koele dag zoals we er dit voorjaar meerdere hebben gehad. Tot nu toe is het wat het weer betreft een raar voorjaar. El Niño laat ook in Extremadura zijn sporen na. Natuurlijk hebben we perioden van heerlijk weer gehad maar wel steeds afgewisseld met periodes met regen en koelere temperaturen. Heel ander weer dan we hier gewoon zijn. Het lijkt soms wel een beetje op het Nederlandse weer.
De natuur is al een poos van slag. De vogels hebben hun broedpogingen steeds uitgesteld, wachtend op de warmte en daarmee de komst van de insecten. Ondertussen hebben ze wel allemaal hun eitjes gelegd en regelmatig horen we jonge vogels in de bomen en struiken. De bloemen bloeien nog steeds al vallen ze niet overal even goed op. Ook het gras is namelijk erg hoog door de overvloedige regenval. Dat gras vorm een soort deken over de bloemenzee.
Soms kom je echter een veldje tegen wat niet door het gras is verpest. Zo’n honderd meter van ons huis ligt een olijvenboomgaardje wat er wezen mag:
Zo’n veldje is wat je in het voorjaar van Extremadura verwacht. Heerlijk bloeiende velden met wilde bloemen. Daar kunnen wij geen genoeg van krijgen.
In Nederland reden we ook regelmatig langs akkers of boomgaarden en daar voltrekt zich ieder jaar een herkenbaar ritueel. Wanneer er geploegd kan worden zie je alle boeren ploegen. Kan er gezaaid worden dan trekt ieder er direct op uit. De grond is overal op eenzelfde wijze bewerkt. Een paar honderd meter na het bloemenveldje kwam ik echter deze boomgaard tegen:
Dat snap ik dan nog wel. De boer van het eerste veldje is oud en heeft geen opvolging. Het wordt hem allemaal een beetje teveel. Het tweede veld wordt door de jongere boer verzorgd. Wel een die van aanpakken weet want de onderbegroeiing lijkt dood gespoten. Dan maar een stukje verder lopen en toen zag ik dit:
Kijk, en dan word ik nieuwsgierig. Wat brengt die boeren ertoe om hun grond zo verschillend te bewerken? Nog maar een paar voorbeelden:
Allemaal olijvenboomgaarden en ze zien er allemaal anders uit. Waarom?
Het waarom weet ik niet. Dat ga ik natuurlijk wel een keer vragen maar eigenlijk weet ik al wat er gaat gebeuren: ik wordt aangekeken alsof ik onnozel ben. Men haalt de schouders op en ik krijg een ontwijkend antwoord. De mensen hier weten dit soort dingen zelf ook niet. Het is altijd zo geweest. De boeren werken zoals zij het vak hebben geleerd van hun vader, en die inzichten verschillen nu eenmaal.
Al die verschillende manieren om met het land om te gaan geven wel een enorme diversiteit. Het land bij de buurman ziet er altijd anders uit dan dat van jezelf en dan het land dáár weer naast. Tussen al die boomgaardjes liggen natuurstenen muurtjes en wallen met diverse struiken en veel bloemen. Overal zoemt het van de insecten die weer gegeten worden door de enorme aantallen vogels. Heel anders dan de Nederlandse akkers die heel efficiënt gerund worden maar waar het veelal ontbreekt aan natuurwaarden.
Wat onze voorkeur heeft is niet zo moeilijk. We hoeven er maar honderd meter voor te lopen en dan zijn we er.
Ons eigen land staat overigens ook geweldig te bloeien, alleen dat gras….. Het is tijd om te gaan maaien.