Gisteren was een belangrijke dag in Spanje. Natuurlijk, eerder in de week waren de verkiezingen die ook heel belangrijk waren, maar gister was de dag van “el Gordo”.
Wanneer el Gordo (de Dikke) wordt uitgezonden staan overal de televisies aan. Het hele land is in spanning want el Gordo is de grootste loterij in een land waar gokken de normaalste zaak van de wereld is.
In alle barretjes, op het gemeentehuis, waar je ook komt hoor je de melancholische klanten van een schoolkind die alle nummers voorzingt en een ander die de bijbehorende prijs zingt (Numero 293…Mil euroooho) . Dit gaat uren door. Deze twee kinderen houden, met hun eentonige ritme heel Spanje in hun greep.
De hoofdprijs van gisteren was de lieve som van 640 miljoen euro. Daar wil je wel even voor gaan zitten. Die prijs wordt overigens altijd gedeeld want elk lot heeft 10 deelloten, de zogenaamde decima.
Op zo’n dag als gisteren zoeken wij meestal een beetje dekking. Het is een type spanning die wij niet kennen omdat wij allereerst niet hebben meegespeeld, maar wij zijn hier ook een beetje te nuchter voor. Waar heel Spanje, voor de televisie hoopt op de hoofdprijs gingen wij bij onze Staatsloterij er altijd vanuit dat die, net als alle vorige keren toch aan onze neus voorbij zou gaan. Dus waarom zou je naar een saaie trekking gaan zitten kijken.
We hadden een paar zakelijke afspraken in Trujillo. Bij onze gestor (een soort boekhoudkantoor) namen we plaats in een kantoortje waar uiteraard een televisie hing met de loterij erop. Na twee minuten heen en weer geroepen te hebben werd de televisie dan toch, met ongezonde tegenzin uitgezet.
Daarna zijn we op het Plaza Mayor van Trujillo gaan lunchen. Het is hier altijd heerlijk toeven. Een ontspannen sfeer op een prachtig plein, met de zon in je nek en klepperende ooievaars boven je hoofd. Ondertussen eten we een echte, heel betaalbare Spaanse maaltijd. We bemerken na een poosje dat el Gordo afgelopen is. De Spanjaarden komen naar buiten en zoeken een voor een, ietwat gedesillusioneerd, ook een tafeltje.
De plaatselijke kaasboer heeft in ieder geval een prijs gewonnen. Niet met el Gordo maar tijdens een wedstrijd in 2013. De bewijzen heeft hij in zijn etalage gehangen:
Waarschijnlijk hangen deze “diploma’s” al sinds 2013 zo. Het is een voorbeeld wat Spanje tot zo’n heerlijk land maakt om in te wonen en geeft de mentaliteit van veel Spanjaarden aan. Waarom zou je je druk maken over zaken die niet belangrijk zijn, laat lekker hangen…. Er zijn maar weinig dingen waar Spanjaarden zich écht druk over maken, maar el Gordo is er één van.