Eerst maar eens over het weer. De winter is ook hier begonnen maar die lijkt niet op Nederland. ’s Nachts is het wel behoorlijk fris maar overdag loopt, met een heerlijk zonnetje de temperatuur tóch weer zover op dat je altijd wel lekker buiten kunt zijn zonder dikke jas.
Nog in de kou van de ochtend gingen we vanmorgen naar Cáceres. Lia moest worden ingeschreven in het register van de Seguridad Social.
Spanje kent nog een soort ziekenfonds. Ik, als geregistreerd zelfstandige, moet eerst alles rond hebben voordat Lia ingeschreven kon worden en vandaag was het zover. Op zich lijkt dat in het begin allemaal op Nederland. Je meld je bij een balie, krijgt een nummertje en wacht…… Plotseling klinkt heel veel herrie ten teken dat er weer iemand aan de beurt is. Wij mochten naar balie 10. De ambtenaar uitgelegd wat de bedoeling was. Eerste vraag: “heeft u uw trouwboekje bij”? “Kunt u wel aantonen dat u getrouwd bent”? Hij zag al snel dat we daar niet aan gedacht hadden. Hoofdschuddend begon hij te tikken. Ondertussen ging zijn telefoon en hoewel ik het niet helemaal kon volgen kon ik opmaken dat hij met iemand afsprak om elkaar “zometeen” te zien. Toen alles was ingevuld had ik nog een vraag, hij probeerde me af te poeieren maar zoveel Spaans spreek ik nog wel dat dat niet lukte. Hij weer van alles ingevuld, ik kreeg een formulier in mijn handen gedrukt en ….hij vertrok!! Ons nog op de stoel voor zijn bureau achterlatend. Bij de deur zwaaide hij nog naar ons. Ach ja, “Spanje” zeggen we dan tegen elkaar. Op de terugweg nog even naar het Gezondheidscentrum geweest en daar bleek dat alles wel in orde was. Weer een klus geklaard.
Thuis gekomen was het inmiddels lekker weer maar nog wel wat fris. Tijd voor een wandeling om wat op te warmen en we besloten vandaag eindelijk de berg, of heuvel achter ons huis te beklimmen. De hele zomer en herfst was het daar nog te warm voor geweest. De hele berg is van onze buurman. Er lopen wat koeien en een stier. Die gebruiken het weiland beneden, maar ook de berg om overal wat eten vandaan te schrapen. Als gevolg daarvan lopen over de hele berg paden die die beesten gebruiken. Gemakkelijk voor ons om de weg te vinden want je bent in zo’n wilde omgeving snel de richting kwijt. Het was weer een prachtige wandeling door woeste natuur met een geweldig uitzicht over de omgeving.
Bovenop de top kwamen we de koeien tegen en een vlucht gieren die een tijdje om ons heen cirkelden.
Beneden werden we nog getrakteerd op een prachtige olijvenboomgaard die al weer vol met bloemetjes stond.
En zo gaat elke dag hier voorbij met weer een belevenis. Heerlijke tijden, maar dit voorjaar hopen we toch weer hard aan het werk te kunnen om onze gasten een fijne vakantie te bezorgen.
